көт

Көтін де сүртпеді. Керек қылмады, менсінбеді. Селтеңдеген серкеңнің ажалы дөп, Ақыр түбі Сауырық, Сұраншы жаудан өлген, К ө т і м д і д е с ү р т п е й м і н ендігіңді (Құланаян Құлмамбет, Сөзімнің., 105).